ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੋਧੋ

ਨਿਰੁਕਤੀ ਸੋਧੋ

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 14ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਤਸਦੀਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਮੱਧਕਾਲੀ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ accent ਤੋਂ, ਪੁਰਾਣੀ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ acent ਤੋਂ।

ਉਚਾਰਨ ਸੋਧੋ

  • IPA: /ˈæk.sənt/

ਨਾਂਵ ਸੋਧੋ

accent (ਬਹੁਵਚਨ accents)

  • ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਸ਼ਬਦ ਤੇ ਜੋਰ ਪਾਉਣਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਬਾਕੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਉਸਤੇ ਜੋਰ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।
  • ਇੱਕ ਖਾਸ ਧੁਨ ਜਾਂ ਆਵਾਜ਼।